Metropolitan Museum of Art

Pijana zataczala sie na schodach i raz po raz upadala na tylek az calego sobie posiniaczyla. W koncu weszla na sam szczyt i podniosla w gore butelke wodki i zawolala -
- jestem krolowa swiata !!!!
na szczescie dla niej nikogo nie bylo w poblizu, wiec obeszlo sie bez jakiejkolwiek interwencji w kwestii spozywania alkoholu w miejsach publicznych

no coz, najzwyczajniej agnes sie mylila poniewaz zaraz po tym jak wykrzyczala swoje pijackie mysli to na ulice wyszedl winston w swoim trenczu burberry i olsniewajacobialym usmiechem ktory zamrazal wszystkie dziewczyny, czy to miastowe czy turystki.
rozpoznal dziewczyne i z niedowierzaniem na twarzy podszedl do niej.
- agnes? agnes roberts?

odwróciła się w kierunku z którego dobiegał głos.
zobaczyła jakiegoś przesadnie pewnego siebie blondyna z rekami w kieszeniach.
- ktos ty? - zapytala glupkowato zataczajac sie jeszcze raz w miejscu i wpadajac na chlopaka. oboje sie przewrocili, dodatkowo agnes zlamala obcas buta.

winston usmiechnal sie do dziewczyny lezac na zimnych schodach z nia na kolanach.
- jak mnie mozesz nie pamietac? win williams? toskania 2008? pewien lipcowy wieczór i dwie butelki szampana? - zapytal z figlarnym uśmiechem na samo wspomnienie ich wzajemnych pieszczot w jacuzzi a nastepnie rozdziewiczenie ich obojga w jednej z dziesieciu sypialni domku letniskowe panstwa robertsow .

teraz cos dziewczynie zaswitalo w glowie a po chwili na jej twarzy pojawil sie promienny usmiech.
- hahaha, teraz ciebie pamietam.
polozyla mu rece na piersiach a nastepnie zaczela rysowac mu kolka palcem w okolicach serca.
- co sie z toba dzialo przez te dwa lata? mialam wrazenie ze mnie w jakis sposob unikasz

- skąd - odpowiedział. - nie miałem tak dużo czasu na życie towarzyskie, bo musiałem podciągnąć stopnie, moj ojciec ma obsesje na punkcie tego, ze nie dostane sie na yale czy harvard.
przez glowe przeszla mu mysl czy znowu nie przespac sie z agnes, szczegolnie kiedy spojrzal w jej dekolt

agnes przyblizyla twarz do twarzy wina tak ze mogl poczuc jej oddech po limonkowej finlandii.
pocalowala go najpierw delikatnie, a pozniej namietnie, wsadzajac mu jezyk w usta.
zrobila to ze wzgledu na wypite procenty, jednak na pewno gdyby mogla, to pocalowalaby swoja milosc zycia, chlopaka, za ktorym szalala odkad biegali razem w pampersach.

Był lekko zaskoczony reakcją Agnes jednak oddał jej pocałunek, odgarniając jej włosy do tyłu, by nie łaskotały jego twarzy. Pomyślał, że dziewczynie może przeszkadzać jego 16-godzinny zarost, jednak nie mowila nic o tym wiec zignorowal ten problem.
Poniewaz byl dobrze wychowanym dzentelmenem, postanowil ze zabierze Agnes do jej domu a nastepnie sam wroci do swojego, zamiast wykorzystania jej jako zywej dmuchanej lalki.
Wstał, podnosząc dziewczynę.
- Chodź, zabiorę cię do domu.

Zrobiła oburzoną minę.
- Ale ja nie chcę... - zamruczała wtulając się w chłopaka.

Wbrew woli dziewczyny machnął na taksówkę i odwiózł ją domu, a następnie wrócił do swojego apartamentu.